Goed, prima, ik ga vanaf nu drie basismaaltijden per dag eten. De eerste stap naar een normaal en gezond eetpatroon. Geweldig, gaan we doen, drie hoeraatjes en een dikke zoen voor Sofie! Er is alleen één levensgroot probleem: ik heb geen idee wat een normaal en gezond eetpatroon is. Hoe werkt dat, eten? Wat is genoeg, wat is te weinig, wat is te veel? Een rondje Google levert me onder andere een aantal voorbeeldeetlijsten op de recoverywebsite Proud2BMe op. Maar is dit normaal? Het lijkt me bizar veel.
Tijdens de onderhandelingen met Vincent vroeg ik hem al het hemd van het lijf. Eerst waren we namelijk gewoon overeen gekomen dat ik driemaal daags zou gaan eten. Hij zag de fout van die afspraak in toen ik vroeg: 'Dat mag dan niet zeker driemaal daags fruit zijn, hè?' Dus dat was niet zo'n goed idee. Om een voorbeeld te geven, zette hij zijn eigen eetpatroon voor me uiteen. Vincent eet als ontbijt drie boterhammen, ergens in de ochtend twee stuks fruit, 's middags nog eens vier boterhammen en 's avonds een gewoon bord warme maaltijd. De hoeveelheid brood maakte me doodsbang. Dat ga ik dus écht niet doen.
Toen we uit waren gekomen op de drie basismaaltijden, stond ik thuis voor het volgende probleem. Wat is een basismaaltijd? Zijn dat die lijsten van Proud2BMe? Ik heb meer input nodig. In mijn vriendenkring zijn er maar heel weinig mensen op de hoogte van mijn eetstoornis, maar ze zijn er wel. Dus bel ik er twee. Na wat gezeur van mijn kant willen ze best aangeven wat ze vandaag hebben gegeten "als je je er maar niet te veel aan vast gaat houden, Sofie!"
Vriendin A. begon de dag met een kom yoghurt met muesli, at halverwege de ochtend een appel en een banaan, tussen de middag twee boterhammen met nog een appel, rond vieren een kop thee met een Bastognekoek en 's avonds nasi met saté. Vriendin B. ontbeet met een smoothie en twee rijstwafels met smeerkaas, at bij de lunch een flinke maaltijdsalade, nam in de middag een Snicker en schoof 's avonds een pizza met salami in de oven.
Drie mensen, drie eetpatronen, drie even valide opties. En alle drie vind ik ze doodeng. Na een stevig overleg met mezelf besloot ik om voorlopig te ontbijten met een boterham of een bak yoghurt met fruit. In de ochtend mag ik extra fruit als ik bijvoorbeeld veel moet lopen. Tussen de middag ga ik twee boterhammen eten en 's avonds zet ik mezelf een normale maaltijd voor. Ik heb geen idee of dit te weinig, te veel of precies genoeg is. Maar het is een patroon dat ik aandurf, dus daar gaan we dan maar mee beginnen.
De volgende ochtend, een zaterdag en dus werkdag, sta ik trillend van de zenuwen een boterham te smeren. Ik laat hem een tijdje op zijn bord liggen en bestudeer hem uitgebreid. Het is maar een boterham, Sofie. Hij doet je geen pijn. Hij kan je niet vermoorden. Het is goed. Je mag hem eten. Je moet hem eten. Nu. Hap voor hap werk ik de boterham weg. Ik proef hem nauwelijks, zo erg ben ik bezig met OMGOMGIKBENAANHETONTBIJTEN!! Na de laatste hap voelt het alsof er een blok beton in mijn maag is gezakt. Maar dat gevoel gaat wel weer weg. Ik heb de eerste stap gezet. Op naar nog duizend boterhammen...
In deze schrijfsels wordt teruggegrepen naar gebeurtenissen van een tijdje geleden. In dit geval maart 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten