maandag 28 december 2015

Let's talk about sex, baby

Seks. Het is een thema waar, ook in de psychiatrie, vaak op kousenvoetjes omheen gelopen wordt. Tijdens een soort kwaliteiteninterview in het onderdeel "Relaties" voelde Joop zich geroepen om zijn vraag 'Hoe zit het met intimiteit?' in te leiden met 'Ik kan er niets aan doen, het staat hier nu eenmaal.' Toen ik hem vroeg waarom hij zich zo indekte, zei hij dat seks vaak een lastig thema is voor mensen. Depressieve mensen hebben minder zin, sommige mensen zijn seksueel misbruikt of juist nog niet zo ervaren. Voor veel mensen is seks doorspekt met schaamte. Je doet het wel, maar je hebt het er niet over.

Ik, aan de andere kant, praat juist erg graag over seks. Voor mij is seks een belangrijk onderdeel van mijn (liefdes)leven en ik vind dat er te weinig over gepraat wordt. Er is niets om je voor te schamen, of je het nou vaak hebt of nooit en of je nou aparte dingen lekker vindt of niet. Ik ben dol op sekspraatjes. Ik had alleen niet verwacht dat ik dat ooit met mijn psychiater zou gaan doen.

In het bijwerkingengesprek met Gert en de psychiater kwamen er een aantal voorbij die ik inderdaad ervaren heb. Misselijkheid, hoofdpijn, duizelig, verstopping, droge mond, het afwisselen van zweten van de hitte en rillen van de kou, enzovoorts. Ook mijn stemming daalde, wat ik verwacht had en wat ook de reden was dat ik me op heb laten nemen. Verder kreeg ik wat last van vreemde dromen, waardoor ik onrustig sliep. Maar na een paar dagen manifesteerde zich een bijwerking waar ik helemaal niemand over had gehoord. Ik heb besloten om er openhartig over te schrijven, omdat ik hoop er iemand mee te kunnen helpen en omdat ik vind dat ik ook dit moet kunnen delen.

Op een avond was mijn vriendin bij me langsgekomen. We hadden op mijn bed liggen knuffelen en met elkaar gezoend. Ik ben gevoelig, dus na een paar goedgeplaatste zoenen word ik erg warm in mijn onderbuik. Nadat mijn vriendin was vertrokken en ik naar bed was gegaan, besloot ik om daar in mijn eentje wat aan te doen. Dus ik stak mijn hand onder de dekens, deed mijn ogen dicht en dacht aan iets leuks. Dat ging prima, het voelde fijn en ik naderde langzaam het kookpunt. En toen toch niet. En toen weer bijna. En toen toch niet. En toen écht bijna. Maar toen toch weer niet.

Gefrustreerd staakte ik mijn werkzaamheden, trok het dekbed over mijn hoofd en ging slapen. De volgende dag herinnerde ik me deze zinloze oefening en werd toch een beetje ongerust. Mijn libido heeft weleens wat te lijden onder mijn depressie, maar klaarkomen is me altijd gelukt. Snel ook. Je hoeft bij wijze van spreken maar naar me te wijzen en ik ben al halverwege. Nu had ik bijna een half uur liggen vingerduimen zonder enig resultaat, en geen van mijn normale trucjes had gewerkt. Na een tijdje piekeren kwam ik op het geniale idee om "antidepressiva venlafaxine orgasme" te googelen. En ja hoor.

Dus tijdens mijn bijwerkingenbabbeltje met Gert gooide ik deze er met lichtroze wangen ook maar even in. 'Goh, dat is wel vervelend.' We zijn allebei even stil om er goed over na te denken hoe vervelend dit nou eigenlijk is voor mij. 'Vind je het onoverkomelijk? Want dan kunnen we overstappen op een andere pil.' Daar heb ik al over nagedacht. 'Nee. Nou ja, ik vind het natuurlijk wel vervelend, maar het is te doen. Ik had het lastiger gevonden als mijn libido verdwenen was. Als een tijdje lastiger klaarkomen de prijs is die ik moet betalen voor het verlichten van mijn depressie, dan betaal ik die wel.'

Gert wil al doorgaan naar het volgende onderwerp, maar ik ben eigenlijk nog niet klaar. 'Ik vind het wel vervelend dat hier niets over gezegd was. Dit is best een belangrijke bijwerking en als ik jou zo hoor, komt het ook behoorlijk veel voor, maar ik wist er niets van. Dat vind ik rot.' Gert is een redelijk vent, dus hij geeft een begripvol knikje. 'Dat snap ik. Dat komt vooral omdat we eigenlijk nooit alle veelvoorkomende bijwerkingen meteen aan de patiënt...' 'Cliënt.' '...cliënt vertellen. Vaak gebeurt het dan namelijk dat mensen alles ofwel op zichzelf gaan projecteren, ofwel alles als bijwerking inschatten en op die manier potentieel écht ernstige klachten niet melden. Maar ik begrijp dat je dit graag had willen weten en ik ga het meenemen voor het vervolg.' Normaal is dat een lege zin, maar van Gert geloof ik hem wel. 1-0 voor Sofie vs. het systeem!

Dat weekend kom ik onder de getalenteerde vingers van mijn vriendin met wat extra moeite alsnog klaar, en een kliniekgenootje vertelt me dat zij dat ook had, maar dat het overgegaan is. Dus het is niet het einde van de wereld. Maar wel een lastig moment waar wat mij betreft meer aandacht aan gegeven mag worden. Dus op mijn eigen kleine manier help ik daar nu wat aan mee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten