vrijdag 18 december 2015

Pillenpraatjes

Ik heb er eindeloos tegenaan zitten hikken, gewikt, gewogen en alle andere mogelijkheden geprobeerd. De redenen waarom ik medicatie eng vind, staan nog steeds, maar ik heb op dit moment niet echt meer een andere keus. Dus de dag nadat ik in de kliniek ben aangekomen, staat er een afspraak met de psychiater op de planning. Om verzekeringsredenen moet iedere nieuw opgenomen bewoner de psychiater binnen 24 uur na de start van de opname zien. Ik ben op woensdag om vijf uur opgenomen. Donderdag om half vijf heb ik een afspraak met de psychiater, die uiteindelijk pas net na vijven zijn neus laat zien.

Gelukkig is Gert erbij. Gert is de psychiater in opleiding en ik vind hem leuk. Ik had hem al gezien tijdens mijn intake in de kliniek, dus ik weet wie hij is en hij weet wie ik ben. Dat vergemakkelijkt de boel voor mij, want die psychiater...

Het is een beetje een rare man, vind ik. Hij heeft op zijn opleiding bij het college "Luistersignalen" iets te goed opgelet, want hij maakt ze na elke twee woorden van mij. Ik word er na pas twee zinnen gesproken te hebben al een beetje naar van, maar ik kan hem moeilijk vragen minder goed te luisteren, dus ik bijt op mijn tong. Ondertussen vraagt hij me zeer uitgebreid uit over mijn klachten, hoe lang die al spelen en waarom ik denk dat medicatie een aanvullende oplossing zou zijn. Het lijkt bijna een soort interview voor een prijsvraag. De prijs: je mag aan de pillen!


Venlafaxine wordt het toverwoord. Het is een antidepressivum dat tot de serotonineheropnameremmers (dat is een mondvol) hoort en, zo vertelt de psychiater me, een "redelijk gewichtsneutraal middel". 'Dat betekent dus dat je er niet direct veel van aan zult komen of af zult vallen. Dat leek me voor jou wel prettig,' (noemt u me nou dik???) 'met je eetstoornis.' (ok, hij noemt me niet dik) Vervolgens vervalt hij tegen Gert in een zooitje vaktermen die ik met de beste wil van de wereld niet op kan schrijven, omdat het één grote medisch klinkende waas was. Ik onderbreek ze maar even. 'Hebben jullie mij hier nog bij nodig of zoeken jullie het zelf verder uit? Ik snap er namelijk niks van.' Gert schiet in de lach, de psychiater vindt het minder grappig.

Maar meisjes die vragen, worden niet overgeslagen: ik krijg mijn informatie. 'Ik overlegde even met Gert wat we doen met opbouwen, want hij gaat jou begeleiden.' YES. YES. DOEI, RARE PSYCHIATERKEREL. 'Gert is in opleiding, dus hij werkt in principe onder mij, maar hij handelt zelfstandig patiënten af. Ik denk dat het een goed idee is om je eerst drie dagen te laten starten in de laagste dosering, 37.5 milligram. Daarna hogen we op naar 75 milligram. Na een week kun je dan een gesprek inplannen met Gert om even te overleggen hoe het ervoor staat met bijwerkingen en dan kunnen jullie kijken of er nog verder opgehoogd gaat worden.' Ik maak een afspraak met Gert voor over anderhalve week en ren het kamertje uit. Ik ben te laat bij de schemagroep door deze stomme vent.

Twee dagen later (stomme apotheekissues) sta ik bij de verplegingspost op mijn sokken te wiebelen als ik 's ochtends mijn eerste pil ophaal. Ze worden geleverd in een plastic hoesje, voorzien van je naam en geboortedatum, de datum en tijd, de achternaam van je psychiater, de naam van het middel, de dosering en hoe het er uit zou moeten zien. In mijn plasticje zit een oranje-witte capsule, gevuld met kleine witte korreltjes. Na het ontbijt schenk ik mezelf een glas water in, ga aan tafel zitten en neem hem in. Mijn eerste pil. Let the magic happen.

2 opmerkingen:

  1. Ik duim voor hele mooie sprookjesachtige magic Sofie :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Succes, meid. Het is even doorzetten in het begin, maar ik ben zelf heel erg blij dat ik het gedaan heb. Ben nu op het moment toevallig bezig met een ophoging. Hoop dat je niet teveel bijwerkingen hebt. X

    BeantwoordenVerwijderen