Professional Anorexic

Soms word ik me ervan bewust hoeveel schaduwwerelden er naast elkaar bestaan, en hoe weinig ervan we eigenlijk kennen. Ik zie dit in mijn eigen leven, waar ik twee parallelle bestaansindelingen heb van het hardwerkende studentje versus het kapotte therapiemeisje, en hoe weinig mensen daarvan weten. Maar nog meer zie ik dit online. Weinig mensen zijn zich er helemaal van bewust hoe groot de pro-anacommunity is. En hoe diep ik daar in heb gezeten.

Voor veel mensen is pro-ana iets dat ze weleens op het nieuws voorbij hebben zien komen, meestal in het journaal als er weer stemmen opgaan om het te verbieden. Dan wordt er verteld dat pro-ana bestaat uit websites waar akelig dunne meisjes elkaar vertellen dat ze nóg akelig dunner moeten worden en dat ze dood neer zullen vallen als ze een wortel eten. Dit is niet de realiteit die ik ken. Voor mij is pro-ana jarenlang mijn thuis geweest. Een deel van mij woont er nog steeds.

Ik ontdekte het bestaan van pro-anasites toen ik zestien was, nu dus zo'n zes jaar geleden. De eetstoornis had ik toen al, en ik zat wat op het internet te surfen op zoek naar tips om sneller meer af te vallen. Via Google kwam ik op één van de grootste pro-anawebsites van Nederland en België terecht (ik geef geen links omdat ik het zoekenden niet te makkelijk wil maken). Ik was gefascineerd door wat ik daar zag. Op mij kwam de hele website over als een groep mensen die hetzelfde probleem als ik hadden: ze zagen dat ze te dik waren en wilden daar wat aan doen, ongeacht met welke middelen. Dus meldde ik me aan op het forum.

Dat bleek niet zomaar geregeld. Om binnen te komen, moest je een strenge toelatingsprocedure door. Moderators lieten je een aantal openingsvragen beantwoorden, vroegen daar nog op door en lieten je dan al dan niet toe op het forum. Op het moment zelf vond ik dat nogal heftig, maar later was ik er ontzettend blij mee en begreep ik het beter. De moderators wilden een beetje grip op de bezoekers houden, niet zomaar iedereen binnenlaten voor de privacy en voor het welzijn van de bezoekers. Als ze ook maar het kleinste vermoeden hadden dat je nog niet ziek was, had je pech. Dan kwam je er niet in.

Ik kwam er wel in, want ik was al ziek en dat bleek duidelijk te merken. De eerste dagen klikte ik ademloos de topics langs. De hoeveelheid informatie die hier te vinden was, duizelde me. Dit was alles wat ik ooit had gezocht. Later besefte ik pas hoe waar dat écht was.

Pro-ana is jarenlang mijn enige veilige haven geweest. En hoe twijfelachtig die ook mag zijn: het was er wel een. Het bood me een plek waar ik kon uiten wie ik was, waar ik mijn twijfels en problemen uit kon spreken en goed advies kreeg (en dat was vaker 'Lieverd, zoek alsjeblieft hulp' dan 'Vetzak, die appel verdien je niet', mocht je het willen weten). Ik ontdekte er dat ik niet de enige was die met bepaalde dingen worstelen, en maakte er vriendinnen die ik nu nog altijd ken. En ja, natuurlijk werden er ook afvaltips, heftige diëten en foto's van heel magere meiden (de zogenaamde thinspiration) gedeeld. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat me dat niet negatief beïnvloed heeft. Maar toch is pro-ana voor mij eerder een anker dan een molensteen geweest. Het was zo fout met me aan het lopen, en pro-ana bood me een plek waar ik écht eerlijk kon zijn, zodat anderen écht een oogje in het zeil konden houden.

Nu kun je natuurlijk zeggen dat dit soort communities (want ze zitten ook op Tumblr, op Twitter, op Instagram. Elk sociaal medium heeft een pro-anakant) meer kwaad dan goed doen en dat ze eigenlijk verboden zouden moeten worden. En met dat laatste zal ik het dan tot mijn dood oneens zijn. Het verbieden van pro-anasites is pas echt een slecht idee. Dan krijg je zieke, verwarde mensen die in hun eentje rondstommelen, bij niemand terecht kunnen met hun gedachten tot het te laat is. Hoe vaak wij op het forum wel niet een newbie hebben ontdekt die toch eigenlijk nog niet eetgestoord was, en die vervolgens zover hebben gekregen dat ze hulp en geluk zocht. Die mensen gaan onder de radar als de sites verdwijnen, en meisjes zoals ik ook. En dan hebben we pas echt een probleem.

Ik moet binnenkort al mijn accounts laten blokkeren en dat ga ik ook doen. Maar ik zal nooit vergeten wat de pro-anacommunity voor me betekend heeft. In negatieve, maar ook echt in positieve zin.